علی‌محمد مؤدب/

دلیل بسیاری از تصادف‌ها بی‌دقتی است. بی‌دقتی و حواس پرتی یعنی اینکه در لحظه حساس راننده به جای اینکه به مسئله اصلی دقت کند، متوجه چیزی دیگر باشد. زمانی که در آخرین مرحله کلاس‌های آموزشی می‌خواستم برگه امضا شده را از دست افسر راهنمایی بگیرم آن افسر وظیفه شناس به من گفت که دو بار پشت برگه بنویسم که من هنگام رانندگی با تلفن همراه صحبت نمی‌کنم. این دو بار نوشتن پشت برگه آزمون رانندگی یکی از بهترین آموزش‌هایی بود که در عمرم دریافت کردم. تا امروز هر وقت وسوسه می‌شوم که در حین رانندگی با تلفن صحبت کنم یاد آن دو خط نوشته می‌افتم و با تمام حواس مشغول رانندگی می‌شوم. همان افسر در یکی از کلاس‌های آموزشی گفت که یک راننده یک جعبه دستمال کاغذی را روی داشبورد ماشین می‌گذارد و سر پیچ به خاطر تلاش بر‌ای نگه داشتن آن، چپ می‌کند. داستان بسیاری از مرگ‌ها همین قدر ساده و مضحک است. 
گاهی همین حواس پرتی و انحراف توجه، صورت اجتماعی به خود می‌گیرد. شبکه‌های اجتماعی در غیاب ناظران مسلط و هوشیار به مهم‌ترین وسیله حواس پرتی جمعی ما تبدیل شده‌اند و مدام توجه ما را از اولویت‌های شخصی و جمعی‌مان منحرف می‌کنند و مگر عقل چیزی جز توجه به اولویت‌هاست. سال‌ها پیش بیژن ارژن، شاعر ارجمند معاصر گفته است 
(در بیشه زوزه شغالان کم بود/ شاخ دو گوزن هم گره خورد به هم) این بیت روایت یک بی‌دقتی و حواس پرتی و دور شدن از مسئله اصلی است. در همین شبکه‌های اجتماعی این روزها صحنه واقعی این بیت هم دست به دست می‌شود. دو گوزن با هم شاخ به شاخ شده‌اند و شیری از دور می‌رسد و یکی از آن‌ها را می‌درد. ماجرای یک جامعه قطعاً از این دردناک‌تر خواهد بود. فرق جامعه انسانی این است که وقتی اولویت‌ها عوض شوند شیر هر دو را خواهد درید. قطعاً چای خوردن کار خوبی است. حتی اگر بر سر چای توافق نداشته باشیم همه ما در دلچسب بودن دمنوش‌های طبیعی توافق داریم. اما راننده‌ای که مشغول قند برداشتن برای خوردن دمنوش است ممکن است در لحظه حساس چندین نفر را با یک بی‌توجهی به کام مرگ بفرستد. ممکن است داخل ماشین هوا بسیار گرم یا بسیار سرد و کلافه کننده و آزارنده باشد، اما قانون لحظه حساس می‌گوید شما در آن لحظه باید همه چیز را رها کنید و به اصلی‌ترین مسئله بپردازید. استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی برای عدالتخواهی در جامعه‌ای که همین ظرفیت با هدف فروپاشی و نابودی جامعه به طور همزمان فعال شده است از خطرناک‌ترین کارهاست. امروز ما درگیر یک جنگ بسیار جدی روانی و اقتصادی سیاسی هستیم و هر نوع فعالیتی که به گلوله‌های دشمن در این نبرد قابلیت اثرگذاری بیشتر می‌دهد باید بازبینی شود.